De wereld van thee is eindeloos. Er bestaan oneindig veel soorten en smaken. Toch wordt alle thee van dezelfde plant gemaakt, de Camellia Sinensis. Hoe kan het dan dat elke thee toch anders smaakt? Dat zit ‘m in de verwerking van de thee, die bepaalt namelijk het soort. Alle thee is op te delen in zes soorten: 

- Wit

- Groen

- Geel

- Oolong

- Zwart

- Pu Erh 

 
Rooibos en kruidenthee kennen een andere oorsprong dan de theeplant en worden daarom geen thee maar ‘infusie’ genoemd. Het karakter van de genoemde soorten wordt bepaald door de manier waarop de theebladeren verwerkt worden nadat ze geplukt zijn. Hieronder leggen we uit wat precies de verschillen zijn.

Witte Thee

Witte thee is de minst bewerkte theesoort. De blaadjes voor witte thee worden geplukt als ze nog jong zijn; het zijn de eerste, nieuwe knoppen van de theeplant. De soort dankt zijn naam aan het wittige donslaagje dat in deze fase nog op de jonge blaadjes ligt. Na het plukken wordt het blad licht gerold en gedroogd. Witte thee wordt ook wel de puurste theesoort genoemd, omdat de blaadjes in vergelijking met andere soorten, bijna niet bewerkt worden.

Groene thee

Voor groene thee worden verse bladeren van de theeplant geplukt en daarna direct bewerkt. Om oxidatie van de bladeren te voorkomen, worden ze na het plukken gelijk verhit. Theebladeren bevatten bepaalde enzymen, die een chemische reactie vertonen wanneer ze geplukt worden: oxidatie. Oxidatie zorgt ervoor dat groene theeblaadjes langzaam zwart verkleuren. Hierbij veranderen ook de smaak en de aroma’s. Door de bladeren snel te verhitten, vindt er geen oxidatie plaats. Daardoor blijft de frisse, groene kleur van de bladeren behouden. Vandaar de naam. Na het verhitten, worden de blaadjes gerold en gedroogd. De manier waarop die laatste stap gebeurt, bepaald weer de smaak van een specifiek soort groene thee.

Gele thee

Gele thee wordt bijna op dezelfde manier als groene thee gemaakt, echter komt er bij gele thee nog één stap bij. Deze stap volgt nadat de bladeren zijn gedroogd en wordt door de Chinezen ‘Men Huang’ (geel stoven) genoemd. Hierbij worden de blaadjes licht en langzaam gestoomd en daarna in een vochtige doek gelegd. Hierdoor worden de blaadjes als het ware gestoofd. Doordat het verdampte vocht wordt vastgehouden in de theedoek, nemen de blaadjes hun eigen natuurlijke aroma’s weer op en hierdoor wordt de uiteindelijke smaak extra intens. Gele thee is zeldzaam en zal je minder vaak in de winkels zien liggen. Dit komt door het arbeidsintensieve verwerkingsproces.

Oolong

In tegenstelling tot de andere genoemde theeën, worden voor Oolong thee juist de wat oudere bladeren van de theeplant gebruikt. Na de pluk worden de bladeren kort in de zon gelegd en daarna worden ze nog een tijdje op kamertemperatuur gedroogd. De blaadjes worden regelmatig omgehusseld. Om het proces van oxidatie te stoppen, worden de blaadjes vervolgens kort verhit en daarna gedroogd. Oolong thee ligt qua verwerking tussen groene thee en zwarte thee in: groene thee is niet geoxideerd en zwarte thee helemaal. De oxidatiegraad van Oolong thee ligt tussen de 10% en 80%. De mate waarin de bladeren geoxideerd zijn kan erg variëren en bepaalt dan ook het soort Oolong thee.

Zwarte Thee

Wanneer je oxidatie volledig zijn gaan laat gaan, krijg je zwarte thee. De donkere kleur is te danken aan de hoge mate van oxidatie. Om dit proces op gang te brengen wordt het blad na het plukken gekneusd, gebroken of versneden. Door het blad te ‘beschadigen’ wordt de reactie met zuurstof versneld. Als de bladeren volledig zijn verkleurd, worden ze gerold en gedroogd. Zwarte thee is één van de meest gedronken theeën op de wereld en heeft een hoger cafeïnegehalte dan de andere soorten thee.

Pu Erh

Het proces van verwerking van Pu Erh thee duurt langer dan bij andere soorten. Bij Pu Erh thee worden de bladeren namelijk gerijpt. Na het plukken wordt het blad, net als bij groene en gele thee, onmiddellijk kort verhit om oxidatie te voorkomen. Daarna wordt de thee in een vorm geperst of gerold en in de zon gedroogd. Vervolgens (en dit kan rustig jaren later zijn) wordt het droge blad gestoomd en vochtig ingepakt voor rijping. Het vocht zorgt voor de start van het rijpingsproces. Speciale bacteriën en gisten zorgen ervoor dat de blaadjes gaan fermenteren. Pu Erh wordt daarom ook wel ‘aged’ of ‘vintage’ thee genoemd. Door dit proces krijgt de Pu Erh thee zijn unieke aardse smaak.

Ondanks dat alle thee van één plant afkomstig is, ontstaan er vele verschillende smaken door de manier van verwerking. Daarnaast zorgen het land van herkomst, het plukmoment en de manier waarop de thee wordt gezet ook nog voor eindeloos veel variaties in smaak. Toch zijn deze zes verschillende soorten qua smaak goed te herkennen omdat elke soort zijn eigen basis heeft. Bij je volgende kopje thee weet je nu precies welke weg de blaadjes hebben afgelegd voor ze in jouw kop belanden!

Ben je op zoek naar meer thee inspiratie? Lees dan ook onze andere blogs!